مقایسه نتایج آزمون فاصله در نویز در افراد بینا و نابینای مادرزاد با شنوایی هنجار

پردازش زمانی که شامل وضوح، ترتیب، تجمع و پوشش زمانی است، مولفه اصلی توانایی های پردازش شنوایی است که اهمیت ویژه ای در درک اصوات پیچیده مانند گفتار و موسیقی دارد. نتیجه پژوهش ها در مورد پردازش زمانی در افراد نابینا برتری آنها را نسبت به دیگر افراد در مبحث تمایز زمانی نشان می دهد. هدف از این مطالعه مقایسه پردازش زمانی در افراد بینا و نابینا با شنوایی هنجار توسط آزمون فاصله در نویز بود.
این پژوهش توصیفی تحلیلی غیرمداخله ای روی 22 نابینای مادرزاد، 11 زن و 11 مرد، با میانگین سنی 22/26 سال و 22 فرد بینا، 11 زن و 11 مرد، با شنوایی هنجار با میانگین سنی 04/24 سال در دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد. پس از انجام آزمون فاصله در نویز، آستانه تقریبی و درصد پاسخ های درست افراد استخراج شده و با آزمون ناپارامتری من ویتنی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
بین میانگین درصد پاسخ های درست و میانگین آستانه تقریبی در گروه مورد و شاهد اختلاف معنی داری مشاهده شد(p<0/05) در حالی که نتایج هر دو جنس در دو گروه مورد و شاهد اختلاف معنی داری نشان نداد(p>0/05).
کمتر بودن مقدار آستانه تقریبی و بیشتر بودن میزان درصد پاسخ های درست افراد نابینا نسبت به افراد بینا نشان دهنده پردازش زمانی سریع تر در افراد نابینا احتمالا به دلیل ساخت پذیری عصبی جبرانی به دنبال محرومیت از بینایی است.