بهینه سازی تخصیص منابع به فعالیت های پروژه با استفاده از مدل دیاگرام منابع بحرانی

ززززدر فرایند برنامه ریزی و کنترل بهینه و موثر جهت مدیریت و رهبری یک پروژه همواره باید دقت نمود که به تمامی ابعاد پروژه توجه کافی مبذول گردد. شیوه های مرسوم برنامه ریزی و کنترل پروژه مانند CPM، PERT و سایر تکنیک هایی از این قبیل، معمولا روش هایی هستند که بر مبنای نامحدود بودن منابع در پروژه به کنترل زمان انجام فعالیت های پروژه پرداخته و شبکه های ایجاد شده بر مبنای تئوری حاصل از این روش ها، غالبا به بهینه سازی زمان انجام این فعالیت ها می پردازند. بنابراین در این نوع روش ها، این احتمال وجود دارد که در طول اجرای پروژه در مقاطعی از زمان، سطح نیاز به یک منبع یا یکسری از منابع بطور قابل توجهی از سطح دسترسی آن بالاتر و یا پایین تر بوده و پروژه دارای نوسانات زیادی در امر تخصیص منابع به فعالیت ها باشد و چنین چالشی با توجه محدود بودن منابع در پروژه به موازنه منفی زمان و هزینه پرداخته و آن را به پروژه ای غیر اقتصادی و یا توام با تاخیرات چشمگیر و غیر قابل جبران تبدیل می نماید. این مقاله بیانگر مدلی جهت کنترل و بهینه سازی تخصیص منابع به فعالیت های پروژه می باشد. این مدل، که در واقع تعمیمی از تکنیک های CPM وPERT با رویکرد تخصیص بهینه منابع در راستای کنترل زمان بندی استفاده از منابع محدود پروژه است، موجب توزیع موثر و متناسب منابع به فعالیت ها در سطوح مختلف پروژه گردیده و با ممانعت از همزمانی غیر ضروری استفاده چند فعالیت از یک منبع به کاهش نوسانات تخصیص منابع و ایجاد سطح دسترسی متعادل فعالیت ها به منابع در طول اجرای پروژه می پردازد.