پیامدهای زیستمحیطی و حقوقی ساخت جزایر مصنوعی در خلیج فارس
ساخت جزایر مصنوعی از سوی کشورهای حاشیهی خلیج فارس، بهویژه امارات متحدهی عربی، سببشده تا این موضوع با حساسیت بیشتری از سوی کشورهای منطقه، بهویژه ایران دنبال شود. در چنین شرایطی، ریشهیابی آثار زیستمحیطی و سیاسی این مسئله، بسیار مهم بهنظر میرسد. آلودگی زیستمحیطی سال های پیش، درنتیجهی فعالیت های انسانی و بهره برداری بیرویه از طبیعت بهوجود آمده است. آلودگی آبها ازجمله خلیج فارس، بخش چشمگیری از بحران آلودگی محیط زیست را تشکیل می دهد. جزایر مصنوعی در خلیج فارس در حال گسترش هستند. کشورهای کوچک خلیج فارس تلاشدارند تا سهم اراضی تحت مالکیت خود را افزایش دهند و سرزمینهای جدیدی را برای فعالیتهای اقتصادی، توریستی و تجاری برپا کنند. اگر برخورد و اختلاف ایران و امارات متحدهی عربی بر سر جزایر ایرانی ابوموسی و تنبهای کوچک و بزرگ را به این مشکل اضافه کنیم، تصویر نگرانکنندهتری نمایان میشود. این مقاله، آثار تخریبی ساخت جزایر مصنوعی بر محیط زیست دریای خلیج فارس را مورد ارزیابی قرار میدهد. یافته های پژوهش نشان میدهد، جزایر مصنوعی نخیل، حیات وحش را مدفون و سبب افزایش تیرگی و گلآلودشدن آب و جابهجایی رسوبات کنار ساحل شده است. کشورهای غیرساحلی در چارچوب قوانین سوم کنفرانس حقوق دریاها، حق ساخت و برپایی جزایر مصنوعی در خلیج فارس را ندارند. افزونبر اینکه، کشورسازندهی جزایر مصنوعی، باید اطلاعات لازم را در زمینهی ساخت و ویژگی های جزایر مصنوعی خود به کشورهای دیگر ارائه دهد.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.