ساز و کارهای پایدارسازی نوری فیلم های پوششی

سازوکار پایدار کردن فیلم های پوششی در برابر تخریب و اکسایش نوری برحسب چگونگی جذب نور در پوشش ها که ممکن است توسط گروه های رنگ ساز بخش رزینی، رنگدانه ها، ناخالصی ها و غیره صورت گیرد شامل حذف فرآیندهای فوتوفیزیکی و فوتوشیمیایی گوناگونی است که هنگام اکسایش نوری آنها اتفاق می افتد. بطور کلی عمل پایدارکنندگی نوری پایدارکننده ها بر مبنای غربال کردن یا صاف کردن پرتو فرابنفش، جذب پرتو فرابنفش، فرونشاندن حالت برانگیخته گونه های برانگیخته شده با پرتو فرابنفش و از بین بردن رادیکال آزاد یا متلاشی کردن هیدروپراکسیدها می باشد. از این میان دو روش آخر یعنی فرونشاندن حالت برانگیخته گونه های برانگیخته شده با پرتو فرابنفش و از بین بردن رادیکال آزاد یا متلاشی کردن هیدروپراکسیدها، از جمله موثرترین روش ها می باشند.