رابطه شوخ طبعی با فشار روانی و سبک های مقابله در دانشجویان دانشگاه

هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی رابطه ی بین شوخ طبعی و مولفه های آن (لذت از شوخی، خنده، شوخی کلامی، شوخ طبعی در روابط اجتماعی، شوخ طبعی در شرایط فشارزا) با فشار روانی و سبک های مقابله در دانشجویان دانشگاه اصفهان بود. به این منظور 320 دانشجو با روش تصادفی خوشه ایچند مرحله ای به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند. پرسشنامه ی شوخ طبعی (خشوعی، عریضی و آقایی، 1386)، مقیاس درجه بندی سازگاری مجدد اجتماعی (هولمز و راهه،1967) و سبک های مقابله ای (کارور، شیر و وینتراب، 1989) در مورد آن ها اجرا گردید. نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین شوخ طبعی و مولفه های آن با فشار روانی و سبک های مقابله ای ناکارآمد رابطه معنادار منفی و میان شوخ طبعی و مولفه های آن، با سبک های مقابله ای کارآمد رابطه ی معنی دار مثبت وجود دارد. همچنین، نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که از بین مولفه های شوخ طبعی، لذت از شوخی، شوخی کلامی، شوخ طبعی در روابط اجتماعی و شوخ طبعی در شرایط فشارزا قادر به پیش بینی فشار روانی بودند.