مقایسه میزان اثر میزوپروستول واژینال به تنهایی و درمان ترکیبی میزوپروستول واژینال و لامیناریا در القای سقط سه ماهه دوم حاملگی

سقط درمانی در سه ماهه دوم حاملگی، درمان انتخابی در مواردی مانند آنومالی شدید یا مرگ جنین است و به دو روش دارویی و مکانیکی انجام می شود. از انواع روش های دارویی، استفاده از میزوپروستول و از انواع روش های مکانیکی، استفاده از لامیناریا قابل ذکر است. هدف از طراحی این مطالعه، مقایسه بین استفاده از میزوپروستول به تنهایی و ترکیب آن با لامیناریا در سقط درمانی در سه ماهه دوم حاملگی بود.
در این مطالعه مداخله ای، 80 بیمار که در سن حاملگی 25-13 هفته کاندید سقط درمانی بودند، انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه 40 نفری دریافت کننده میزوپروستول به تنهایی و میزوپروستول و لامیناریا تقسیم شدند.
فاصله زمانی بین شروع درمان تا دفع جنین در گروه دریافت کننده ترکیب میزوپروستول و لامیناریا به طور معنی داری نسبت به گروه دیگر کوتاه تر بود (034/0= P). بیماران دریافت کننده ترکیب دو دارو به دوز کمتری از میزوپروستول جهت سقط درمانی نیاز داشتند (001/0 = P) و نیاز به کورتاژ در طی درمان نیز در این گروه کمتر از گروه دریافت کننده میزوپروستول به تنهایی بود (001/0 = P). همچنین، تعداد روزهای بستری در بیمارستان نیز در این بیماران کمتر از گروه دیگر بود (042/0 = P).
اضافه کردن لامیناریا به میزوپروستول جهت القای سقط در سه ماهه دوم حاملگی نه تنها فاصله زمانی شروع درمان تا دفع جنین را کاهش می دهد، بلکه نیاز به کورتاژ در طی درمان را نیز کاهش داده، از طریق کاهش دوز میزوپروستول مورد نیاز و تعداد روزهای بستری در بیمارستان، باعث کاهش هزینه های درمانی بیماران می گردد.