سطح خونی Anti-HBS در پرسنل بیمارستان کودکان امیرکلا (1380)

حدود 5-3% جمعیت ایران حامل ویروس هپاتیت B می باشند که از این میان 15% دچار هپاتیت مزمن و مستعد ابتلا به سیروز و سرطان اولیه کبدی هستند. به دلیل نبودن درمان دارویی، موثرترین راه کنترل بیماری، واکسیناسیون با واکسن هپاتیت B است. به منظور پاسخ به اینکه ایمنی حاصل از واکسیناسیون کامل تا چه زمانی دوام داشته و آیا نیازی به واکسن یادآور وجود دارد، مطالعه ای جهت ارزیابی وضعیت ایمنی کادر درمانی بیمارستان کودکان امیرکلا انجام شد.
این مطالعه مقطعی روی 153 نفر از پرسنل بیمارستان کودکان امیرکلا انجام شد. ابتدا پرسشنامه ای حاوی اطلاعات در مورد متغیرهای مورد بررسی تکمیل شد. سپس مقدار ml4 خون در شرایط مناسب از افراد مورد مطالعه گرفته شد و با استفاده از کیت Radim (روش ELISA) تیتر Anti-HBS و وضعیت Anti-HBC و HBSAg مورد بررسی قرار گرفت. داده های مطالعه توسط نرم افزار آماری SPSS و با استفاده از تستهای آماری Chi-square، one-way ANOVA مورد آنالیز قرار گرفتند.
از 150 نفری که پرسشنامه را تکمیل نمودند، 132 نفر (88%) بر علیه هپاتیت B واکسینه شده بودند و 18 نفر (12%) سابقه تزریق واکسن نداشته اند. 6 مورد از نمونه ها بعلت Anti-HBC مثبت از مطالعه حذف شدند. میانگین سنی افراد مورد مطالعه 8.3±28.5 سال بود و بطور متوسط 2±83.8 دوز واکسن دریافت کرده بودند. مدت سپری شده از آخرین واکسیناسیون 1.98±3.9 سال بوده است با در نظر گرفتن 10=Anti-HBS بعنوان سطح محافظ، در 68.6% افراد مصونیت لازم برعلیه هپاتیت B وجود داشته است و متوسط تیتر Anti-HBS برابر39.3±263.9 بوده است.
براساس نتایج مطالعه و با توجه به اینکه کاهش بقا ایمنی در 31.4% پرسنل بعد از سه دوز واکسن دیده شد پیشنهاد می شود، ابتدا دو تا سه ماه بعد از واکسیناسیون سطح Anti-HBS چک گردد، سپس به طور دوره ای سطح Anti-HBS افراد مصون، کنترل شود (بعد از 7-5 سال) تا در صورت افت تیتر Anti-HBS به زیر سطح محافظ (کمتر از 10 mIu/ml) واکسن یادآور تزریق گردد.