بررسی رابطه وضعیت شنوایی با درک واژه های مترادف در دانش آموزان پایه پنجم ابتدایی

کودکان آسیب دیده شنوایی شدید تا عمیق در درک و اکتساب زبان گفتاری مشکلات زیادی دارند. امروزه تحقیقات از اندازه گیری میزان واژگان به سمت درک فرایندهای یادگیری واژه ها، که شامل رشد مقوله معنی شناسی در این کودکان است، سوق داده شده اند. هدف از این پژوهش، بررسی تفاوت بین دانش آموزان شنوا و آسیب دیده شنوایی، در یکی از جنبه های معنی شناسی و درک واژه های مترادف بوده است.
این مطالعه از نوع توصیفی– تحلیلی- مقطعی بود. در این پژوهش 78 دانش آموز پایه پنجم ابتدایی شهر اصفهان در دو گروه 52 نفری شنوا و 26 نفری آسیب دیده شنوایی مورد مطالعه قرار گرفتند. در جمع آوری داده ها از دو آزمون نوشتاری استفاده شد؛ که آزمودنی ها می بایست در یک آزمون، مترادف واژه مورد نظر را در بافت جمله و در آزمون دیگر، مترادف واژه را در خارج از بافت جمله می نوشتند.
تفاوت معنی داری بین گروه شنوا و گروه آسیب شنوایی در هر دو آزمون مشاهده گردید (05/0 > P). توانایی هر دو گروه دانش آموز در درک واژه های مترادف در بافت جمله، به طور معنی داری بالاتر از درک واژه های مترادف در خارج از بافت جمله بود (05/0 > P).
نتیجه گیری: با توجه به اختلاف بین گروه شنوا با گروه آسیب دیده شنوایی، به نظر می رسد که مقوله معنی شناختی همچون سایر مهارت های زبانی تحت تاثیر سلامت شنوایی می باشد. به علاوه تفاوت نمرات در دو آزمون، نشان دهنده ساده تر بودن آزمون درک واژه های مترادف در بافت جمله می باشد.