بررسی ویژگی های آکوستیکی صوتی کودکان دارای بی کفایتی دریچه کامی- حلقی 4 تا 8 ساله و مقایسه آن با هم سالان طبیعی

به کارگیری بعضی از مکانیزم های جبرانی برای سازگاری با بی کفایتی دریچه کامی- حلقی (Velopharyngeal insufficiency یا VPI) جهت کاهش پرخیشومی و افزایش بلندی صدا، فشار بیشتری را بر حنجره وارد می کند و در نتیجه می تواند منجر به اختلالات صوتی گردد. تعدادی از مطالعات به ویژگی های صوتی افراد با VPI پرداخته اند. تصویری که از این تحقیقات به وجود می آید، نشان دهنده یافته های متنوع و حتی متضاد می باشد. این مطالعه به منظور اندازه گیری دقیقی از ویژگی های آکوستیکی صوتی شامل فرکانس پایه، جیتر (Jitter) و شیمر (Shimmer) در کودکان با VPI 4 تا 8 ساله و کودکان طبیعی هم سن آن ها و پس از آن مقایسه هر یک از این ویژگی ها صورت گرفت.
این مطالعه توصیفی- تحلیلی و مقطعی بود که بر روی 80 کودک، 48 کودک در گروه کنترل و 32 کودک دارای VPI صورت گرفت. کودکان بر اساس آزمون پارامتر جهانی مورد ارزیابی قرار گرفتند و نمونه هایی که دارای پرخیشومی متوسط و شدید بودند، واکه /a/ را برای حداقل 4 ثانیه کشیدند و سپس فرکانس پایه، جیتر و شیمر صداهای ضبط شده به وسیله نرم افزار Dr Speech مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. داده های به دست آمده با استفاده از روش های آمار توصیفی و تحلیلی (میانگین، انحراف معیار و آزمون t) بر اساس اهداف پژوهش مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
تفاوت معنی داری بین میانگین فرکانس پایه، جیتر و شیمر در دو گروه کودکان دارای VPI و طبیعی 4 تا 8 ساله وجود نداشت.
نتیجه گیری: با توجه به یافته های این تحقیق می توان نتیجه گرفت که در کودکان دارای VPI در محدوده سنی 4 تا 8 سال، VPI تاثیر چندانی بر فعالیت های حنجره ای نمی گذارد. شاید به این علت که در این سن هنوز راهکارهای سازگاری با VPI منجر به تغییرات بارز در ویژگی های آکوستیکی تارهای صوتی نمی شوند.