روانپریشی ثانوی بر آسیب مغزی تروماتیک با تظاهر علامت برجسته هذیان بزرگ منشی: یک مطالعه موردی با پیگیری 4 ماهه

آسیب مغزی تروماتیک (TBI) به عنوان یکی از عوامل نادر سبب شناختی برای اختلال روانپریشی شناخته شده است. در این مطالعه موردی روند ارزیابی، تشخیص و درمان یک بیمار مبتلا به روانپریشی ثانوی بر TBIبا تظاهر علامت برجسته هذیان بزرگ منشی بررسی شده است.
معرفی بیمار : بیمار مرد جوان 35 ساله ای بود که به علت تصادف موتورسیکلتش با اتومبیل، با کاهش سطح هشیاری، بی قراری و حالت تهوع در بیمارستان بستری می شود. یافته های CT اسکن نشانگر کانتیوژن لوب گیجگاهی چپ در بیمار بود. علاوه بر آن در ارزیابی های روانشناختی نقص هشیاری، نقص شناختی، آمنزی پس از تروما، ضعف در جهت یابی، نقصان در توجه و تمرکز، مشکلات حافظه، پرخاشگری و وجود هذیان های بزرگ منشی در او مشاهده شد. این بیمار در معاینات روانپزشکی 27 روز پس از رخداد تروما براساس DSM-IV-TR تشخیص روانپریشی ثانوی بر TBI را دریافت نمود. سپس با اجرای پروتکل دارویی به تدریج نشانه های اختلال رفع و در پیگیری 4 ماهه پس از TBI دیگر اثری از آنها نبود.
معرفی و درمان این بیمار نمی تواند رابطه مبهم آسیب مغزی تروماتیک و اختلال روانپریشی ثانوی بر TBI را روشن سازد اما نتایج آن بر اهمیت ارزیابی های روانشناختی، بررسی علائم جدی اختلالات روانی و پایش این بیماران جهت درمان صحه می گذارد. شناسایی عوامل خطر زای روانپریشی ثانوی بر TBI نیز می تواند به تشخیص افتراقی و کشف افرادی که ریسک بالاتری برای روانپریشی دارند، یاری رساند و اجرای بهنگام راهبردهای مدیریت این اختلال را پیش از شروع علائم پیشرفته آن، میسر سازد.