عشق و رابطه آن با وجود از دیدگاه ملاصدرا

از دیدگاه فلاسفه، عشق موجودات به سبب وجود آنها غریزی است و از نظر عارفان به دلیل حیات و شعورشان حقیقی است. عشق در مکتب فلسفی ملاصدرا مطابق با مبانی فلسفی او یعنی اصالت، وحدت، بساطت و مساوق با صفات کمالی است. عشق به لحاظ مفهوم، بدیهی است و ملاصدرا آن را حقیقت کلی می داند که دارای ویژگی هایی چون زیبایی، خیر، علم، تجرد، قدرت و حیات است. بنابراین عشق در موجودات به لحاظ داشتن حیات و شعور و تجرد و...سریان دارد. از نظر وی عشق مانند وجود دارای حقیقت عینی و موثر و واحد است که دارای مراتب شدت و ضعف می باشد. و در نهایت هستی را جز عشق و تجلیات آن نمی داند. عشق خدا به مخلوقات و مخلوقات به خدا حقیقی است، اما نه در مرتبه و به معنی واحد؛ عشق خدا به موجودات که عشق به ذات خویش است حقیقی است و عشق مخلوقات مجاز عرفانی است.