با اتکاء به کار و سرمایه ایرانی طرحی نو دراندازیم

در سال های اخیر تغییر رویکرد دولت از واردات صنعتی به تولید و ساخت در تجهیزات در داخل و انتقال فناوری به کشور با کالاهایی که مزیت نسبی در تولید آنها داریم را شاهد هستیم. البته تحریم های آمریکا و اروپا در ایجاد باور و عزم دولت برای توجه بیشتر به این مهم جایگاه خود را در حال حاضر یافته است. در صنعت نفت ایران در دو دهه اول انقلاب با توجه به شرایط و عوامل بازدارنده باور ارجاع کار به داخل علی رغم تصویب قانون «استفاده حداکثر از توان داخلی» به ویژه در پروژه ها، باز هم نگاه به خرید خارجی جهت تامین نیاز ها کم رنگ نشده بود. اما با گذشت زمان توجه به توان مدیریت متخصصان داخلی و انجام کار با مدیریت ایرانی و اعتماد به نیروهای متخصص و با صاحب تجربه داخلی کم و بیش جای خود را پیدا کرد و زمینه به کارگیری صنعتگران داخلی در عرصه صنعت نفت کشور بیش از گذشته فراهم شده است. اما تجربه تامین کالا و خدمات از داخل با توجه به نیازهای گسترده و وجود پروژه های متعدد توسعه ای در صنایع نفت و گاز، پالایش و پتروشیمی هنوز از انسجام لازم در شرایط فعلی برخوردار نبوده و لذا باید کار گروهی و شناخت کافی از نیازها و نحوه تامین به موقع آنها در دستور کار مدیران ارشد و میانی صنعت نفت ایران قرار گیرد.