مقایسه ی اثر موضعی محلول نانوسیلور با غلظت های مختلف بر ضایعات ناشی از لیشمانیا ماژور (MRHO/IR/75/ER) در مدل حیوانی Balb/c

لیشمانیوز جلدی عفونت ناشی از تک یاخته ای جنس Leishmania است. گلوکانتیم به عنوان یک داروی رایج در درمان لیشمانیوز استفاده می شود. از عوارض جانبی گلوکانتیم افزایش آنزیم های کبدی و تغییرات در الکتروکاردیوگرام می باشد. با توجه به عوارض عدیده ی این دارو و نیز مقاومت دارویی توجه محققین به داروهای جدید نظیر محلول نانوسیلور معطوف شده است. بنابراین این مطالعه، جهت بررسی تاثیر موضعی محلول نانوسیلور با غلظت های مختلف، در شرایط In vivo انجام شد.
در این مطالعه ذرات کلویید به کار برده شد. موش های آزمایشگاهی ماده ی نژاد Balb/c در سنین 6 تا 8 هفتگی در 9 گروه 10 تایی استفاده گردید. محلول نانوسیلور با غلظت های مختلف (60، 80، 120، 130 و 2000 ذره در میلیون) تهیه شد. کنترل روند بالینی عفونت به صورت هفتگی تا 6 هفته پس از بروز زخم از طریق اندازه گیری قطر ضایعه در قاعده ی دم موش انجام شد. داده ها توسط آزمون Paired- t و ANOVA و مقایسه ی میانگین ها توسط آزمون Tukey تجزیه و تحلیل گردید.
میانگین قطر زخم ها قبل و پس از درمان در گروه های مختلف اختلاف معنی داری نداشت (05/0 < P). در مقایسه ی بار انگلی طحال نیز در گروه های درمانی مختلف اختلاف معنی داری مشاهده نگردید.
غلظت های مختلف نانوسیلور سبب کاهش معنی داری در اندازه ی میانگین زخم ها نگردید. استفاده نانوسیلور در درمان عفونت ثانویه در بیماران مبتلا به لیشمانیوز جلدی در کلینیک ها مفید می باشد