غلوگرایی در دین؛ آسیب ها و آفات دینداری غلوگرایانه

دین و دینداری هنگامی که لباس بشری به تن نمود، چون دیگر امور فراز و فرود می گیرد و متصف به حسنات و سیئات، سلامت و آفت می گردد. از شمار آفات و آسیب هایی که متوجه دین و دینداری می باشد و بدان گرفتار می شود همانا غلو و افراط است که در این نوشتار پیامدهای ویران گر آن بر دین و دینداری تحلیل شده است. دو پیامد مخرب غلو بر دینداری که در این جستار بازنموده شده است عبارتند از:1) خلوص زدایی از دین؛2) ناتوان سازی و ناکارامدی دینداری.
این دو پیامد ویران گر نامبرده در چهار ساحت دینداری به نمایش درآمده است که در هر چهار لایه نتایج زیر را به همراه داشته است.
در ساحت دینداری اعمالی و شعائری، غلو به تحریف، خشونت، سخت گیری و مشقت، اباحی گری و بی مبالاتی می انجامد.
در ساحت دینداری معرفتی غلو سبب بی نیازی از سایر علوم و معارف بشری، عقلانی سازی افراطی دین و دینداری و زایش و رویش مدعیات ناسازگار با حقیقت و واقعیت می گردد.
در ساحت دینداری اعتقادی، زمینه ی مسوولیت گریزی، به ویژه از گونه ی اجتماعی آن را فراهم می آورد.
در ساحت دینداری تجربی، شریعت ستیزی، دنیاگریزی، خرد سوزی و اخلاق گریزی را تولید و تقویت می نماید.