ماخذ شناسی قصص و حکایات جامع التمثیل

کتاب جامع التمثیل نوشته محمد علی حبله رودی (زنده 1054) از جمله قدیم ترین کتاب های امثال و حاوی ناب ترین تمثیل های ایرانی است که طی چهار قرن از پرخواننده ترین کتاب های اخلاقی و داستانی بوده؛ چنان که بیش از پنجاه بار چاپ شده است. این کتاب ارزشمند و پرفایده، با آمیختن مثل و تمثیل با آیه و حدیث و شعر داروی پند و موعظه را برخواننده شیرین و گوارا می سازد. نویسنده با شاخ و برگ دادن داستان ها و گاه تغییر در آن ها می کوشد، داستان را دل انگیزتر و با پند و موعظه همراه تر سازد. در این مقاله پس از معرفی اثر و نویسنده و سبک وی، روش های حبله رودی را در قصه پردازی معرفی می کنیم، سپس ریشه های داستانی قصه ها را باز می نماییم. ماخذشناسی این داستان ها که از جمله معروف ترین قصص ادبی است، گامی برای قصه شناسی ایرانی است. حبله ر ودی در این اثر از 153 داستان برای مثل ها یا داستان آن ها بهره می جوید که در این تحقیق ماخذ 100 داستان را یافته و ضمن ارجاع به منابع آن، اختلاف روایت ها را نشان داده ایم.