رابطه خودتنظیمی عاطفی و مهارت های مطالعه با عملکرد تحصیلی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

هدف این پژوهش بررسی رابطه خودتنظیمی عاطفی و مهارت های مطالعه با عملکرد تحصیلی دانشجویان دانشکده علوم پزشکی استان اصفهان بوده است.
نمونه مورد پژوهش 313 نفر از دانشجویان را شامل می شد که به طور تصادفی از بین آمار دانشجویان در دسترس ترم های 8 تا 2 هفت دانشکده انتخاب شدند و به پرسشنامه ها پاسخ دادند. ابزار مورد استفاده در این مطالعه شامل سه پرسشنامه از جمله پرسشنامه خودتنظیمی عاطفی جهت خودتنظیمی عاطفی و پرسشنامه راهبردهای مطالعه و یادگیری وین استاین جهت مهارت های مطالعه و از پرسشنامه عملکرد تحصیلی و معدل برای عملکرد تحصیلی استفاده شد.
نتایج نشان داد خود تنظیمی عاطفی و مهارت های مطالعه با عملکرد تحصیلی رابطه دارد. متغیرخود تنظیمی عاطفی با 365/0 درصد بیشترین سهم را در تبیین میزان عملکرد تحصیلی دارد. بین مولفه های خودتنظیمی عاطفی و مهارت های مطالعه باعملکرد تحصیلی دانشجویان رابطه معناداری وجود دارد نتایج نشان داد خرده مقیاس های متغیرهای مستقل می توان 8/53 درصد از واریانس عملکرد تحصیلی را تبیین نماید. همچنین بین مولفه های خودتنظیمی عاطفی و مهارت های مطالعه و عملکرد تحصیلی با معدل دانشجویان رابطه معناداری وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیونی نشان می دهد با استفاده از واریانس ترکیب خطی خرده مقیاس های متغیرهای مستقل می توان 2/45 درصد از واریانس معدل کل را توضیح داد.
ضرورت دارد که به منظور ارتقای همه جانبه دانشجویان، آموزش هایی برای یاددهی راهبردهای خودتنظیمی صورت داده شود. توجه و برنامه ریزی درجهت بهبود مهارت های مطالعه و افزایش خودتنظیمی عاطفی دانشجویان امری ضروری است.