میزان موفقیت آموزش فراگیر کودکان استثنایی از دیدگاه معلمان دوره ابتدایی شهرستان ساری

B> آموزش و پرورش در قرن بیست و یکم، 4 مولفه «یادگیری برای دانستن»، «یادگیری برای عمل کردن»، «یادگیری برای زیستن» و «یادگیری برای باهم زیستن» را مدنظر دارد. امروزه، آموزش فراگیر یکی از بارزترین و پرکشمکش ترین موضوعات پیش روی سیاست گذاران و متخصصان آموزشی در سراسر جهان است. هدف از این پ‍ژوهش بررسی میزان موفقیت طرح آموزش فراگیر از دیدگاه معلمان دوره ابتدایی شهرستان ساری بود.
این مطالعه توصیفی در سال 1389 در معلمان دوره ابتدایی عادی، استثنایی و رابط شرکت کننده در طرح آموزش فراگیر در شهرستان ساری انجام شد و همه 60 نفر معلم به صورت سرشماری وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوری داده ها، ویراست دوم پرسش نامه «سازمان پژوهش آموزش و پرورش استثنایی» بود. با کمک نرم افزار SPSS 18 از روش های آمار توصیفی و آمار استنباطی شامل T تک نمونه ای و آزمون فریدمن برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. اجرای طرح آموزش فراگیر در اداره امور مدرسه، رشد اجتماعی، رشد عاطفی، جایگاه و موقعیت اجتماعی، خودشناسی دانش آموزان با نیازهای ویژه، تعامل دانش آموزان با نیازهای ویژه با سایر دانش آموزان و نوع رفتار دانش آموزان عادی، موفق بود، اما در امور آموزشی دانش آموزان با نیازهای ویژه، موفقیت چندانی نداشت.
اجرای آموزش فراگیر در رشد ابعاد مختلف آموزشی دانش آموزان با نیازهای ویژه مفید است.