بررسی اصول احترام به آسیب پذیری انسانی و تمامیت فردی در تحقیقات پزشکی

پیشرفت خیره کننده ی علوم پزشکی در پرتو پژوهش ها و تحقیقات چند دهه ی اخیر مزایای بی شماری از جمله ارتقای سطح سلامت، جلوگیری از ابتلا به بیماری های مسری و درمان بسیاری از بیماری ها را برای بشر به ارمغان آورده است. این روند علیرغم مزایای فوق العاده ی آن مخاطراتی را نیز برای افرادی که تحت پژوهش و تحقیق قرار می گیرند یا آن دسته از افراد که از زمره ی تحقیق و پژوهش محروم می شوند، ایجاد کرده است. از این رو، بحث اصول احترام به آسیب پذیری انسانی و تمامیت فردی در پژوهش ها و تحقیقات پزشکی در حقوق داخلی بسیاری از کشور ها و اسناد بین المللی مورد توجه قرار گرفته است. مبانی فلسفی، اخلاقی و حقوقی اصول احترام به آسیب پذیری انسانی و تمامیت فردی مندرج در اسناد بین المللی نه تنها با شریعت اسلامی و آموزه های الهی در تضاد نیست بلکه می توان آن را در راستای اعمال تعالیم الهی در توجه به شان، کرامت و تمامیت فردی همه ی انسان ها دانست. در پرتو چنین نگرشی از قانون گذار کشور انتظار می رود از یک سو با اقدامات تقنینی مناسب به حمایت های قانونی از آحاد جامعه در قبال پژوهش، تحقیق و درمان پزشکی برآید و از سوی دیگر همگام با کشورهای پیشرفته با مشارکتی فعال در توسعه و ایجاد رویه های بین المللی در این زمینه مشارکت کند.