بررسی ارزش قند خون اندازه گیری شده به روش گلوکومتری در تشخیص هیپوگلیسمی در نوزادان

هیپوگلیسمی یکی از شایع ترین مشکلاتی است که در نوزدان رخ می دهد و در صورت عدم تشخیص به موقع عوارض جبران ناپذیر مغزی ایجاد می کند. در حال حاضر قندخون در اکثر مواقع به روش آزمایشگاهی اندازه گیری می شود که هم راه با تاخیر و عوارضی مثل پارگی عروق است. هدف از این مطالعه بررسی ارزش گلوکومتر در تشخیص هیپوگلیسمی در نوزادان بود.

این مطالعه روی 156 نوزاد بستری در بیمارستان امیرالمومنین (ع) شهر سمنان انجام شد. قند خون کلیه نوزادان به صورت هم زمان به روش آزمایشگاه (گلوکز اکسیداز به عنوان استاندارد طلایی) و گلوکومتری، اندازه گیری و به هم راه اطلاعات مربوط به عوامل خطر نوزادی در چک لیست ثبت شد. قندخون آزمایشگاهی کم تر یا مساوی 35 میلی گرم در دسی لیتر در 2 ساعت اول تولد، کم تر یا مساوی 40 میلی گرم بر دسی لیتر در 3 تا 24 ساعت پس از تولد، کم تر یا مساوی 45 میلی گرم بر دسی لیتر پس از 24 ساعت پس از تولد هیپوگلیسمیک تلقی شد.

58 نوزاد (2/37%) هیپوگلیسمیک بودند. اندازه گلوکز خون به روش گلوکومتری جهت تشخیص هیپوگلیسمی از دقت بالایی برخوردار می باشد (Area Under Curve (AUC)= 0.941، Standard Error= 0.018، (P=0.0001. نقطه برش (Cut-off) بهینه معادل mg/dl 51 حاصل شد. به طوری که برای قند خون ناشتا کم تر یا مساوی 51 میلی گرم بر دسی لیتر، حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت و منفی روش گلوکومتری به ترتیب 7/94%، 6/81%، 3/75% و 4/96% حاصل شد.

یافته ها نشان می دهد اندازه گیری گلوکز خون به روش گلوکومتری از دقت خوبی برای تشخیص هیپوگلیسمی در نوزادان برخوردار است. لذا توصیه می شود در موارد غربال گری و نیاز به پایش مکرر قند خون نوزادان به عنوان جای گزین مناسبی برای روش آزمایشگاهی استفاده شود.