بررسی توسعه زمانی آبشستگی اطراف آبشکن های نفوذناپذیر در کانال مستقیم و پیش بینی آن با شبکه های عصبی مصنوعی

تخمین حداکثر عمق آبشستگی اطراف آبشکن ها از مسائل مهم در طراحی آنها می باشد. در مقاله حاضر توسعه زمانی آبشستگی موضعی اطراف اولین آبشکن در سری آبشکن های نفوذناپذیر مستقیم به ازای نسبت های مختلف سرعت جریان به سرعت آستانه حرکت ذرات (U/Ucr) و چهار نوع دانه بندی مصالح بستر (D50) مورد آزمایش قرار گرفته است. نتایج آزمایشگاهی نشان داد که در شرایط یکسان در نسبت های پائین U/Ucr عمق آبشستگی در مدت زمان کمتری به عمق نهایی آبشستگی می رسد، هم چنین به طور کلی بین 70 تا 90 درصد عمق آبشستگی تعادلی در 20 درصد اولیه زمان آبشستگی اتفاق می افتد. در آزمایش های انجام شده با اندازه گیری حداکثر عمق آبشستگی در زمان های مختلف تعداد 787 داده آزمایشگاهی برداشت گردید. مدل تحلیلی (رگرسیونی) و بهترین مدل شبکه عصبی مصنوعی بدست آمده از این مطالعه با روابط ارائه شده توسط محققین دیگر مقایسه و ارزیابی شدند. نتایج نشان داد که شبکه عصبی مصنوعی توسعه زمانی آبشستگی را بهتر از مدل های رگرسیونی بیش بینی می کند.