چهره و ارتباط غیر کلامی در آموزه های قرآنی

حالت چهره معنی دارترین قسمت در کل بدن به حساب می آید. با چهره می توان غم و شادی را تشخیص داد. در آموزه های قرآنی، به صراحت یا به اشاره، ارتباطات غیر کلامی مانند خشم، غضب، غیظ و نگاه، مهم تلقی شده است. برای ارتباطات چشمی، نکات قابل ملاحظه ای ذکر شده است که می توان به پاک نظری، نگاه خیره به وقت، ملاحظه پدیده ای شگفت آور و غالبا ترسناک و نگاه تحقیرآمیز اشاره نمود. همچنان که گریستن بیانگر غلبه عواطف و احساسات است که در آموزه های قرآنی، به وقت شوق و عشق، اندوه و حسرت، فریب و خدعه، ندامت و پشیمانی از آن یاد می شود؛ و خندیدن ارتباطی غیر کلامی و بیانگر شادابی و سرور است. لبخند زدن از ملایم ترین و کارآمدترین علایم ارتباط غیرکلامی با دیگران است. از توصیه های دینی به مؤمنان، نمایان سازی شادی و سرور در چهره و پنهان سازی غم و اندوه در قلب است.