بررسی تاثیر عوامل شغلی و روانی در کمردرد پرستاران شهر آمل

هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط عوامل شغلی و روانی شغلی با کمردرد پرستاران شهر آمل است.
در این مطالعه تحلیلی مقطعی 400 پرستار به روش سرشماری انتخاب شدند. جمع آوری اطلاعات با پرسشنامه تغییر یافته نوردیک و تجزیه و تحلیل داده ها با آمار توصیفی، مجذور کای، تی تست مستقل و رگرسیون لوجستیک صورت گرفت.
32نتایج نشان داد جنس مونث (03/3OR=)، ورزش منظم(4/0OR=)، افزایش قد به ازای هر سانتی متر(06/1OR=) و افزایش وزن به ازای هر کیلوگرم (04/1OR=) ارتباط معناداری با کمر درد نشان دادند. خم شدن جهت بلند کردن اشیاء از کف اتاق احتمال بروز کمردرد را 5% افزایش می دهد و از میان عوامل روانی اجتماعی مرتبط با کار به ازای هر یک درجه افزایش در شدت نارضایتی ارتباط با همکاران احتمال بروز کمردرد 70% افزایش می یابد و از میان عوامل استرس زای شغلی، به ازای هر یک درجه افزایش در طیف(همیشه، بیشتر اوقات، بعضی وقتها، هرگز) عجله در کار احتمال بروز کمردرد 40% کمتر می شود.
یافته های پژوهش تائید می کند پرستاران در معرض خطر آسیب های کمری هستند. معنا دار بودن برخی عوامل فردی، فیزیکی و روانی شغلی با کمردرد نشانگر پیچیدگی عوامل موثر بر کمردرد می باشد. تعدیل آنها هزینه های وارد بر سیستم و فرد را کاهش می دهد.