اثر تنش شوری کلرید سدیم در بخشی از سیستم ریشه بر عملکرد، کمیت و کیفیت میوه توت فرنگی

تنش شوری با تغییر در الگوی جذب آب و عناصر غذایی، کمیت و کیفیت محصول را تحت تاثیر قرار می دهد. در صورتی که بتوان قسمتی از ریشه گیاه تحت تنش شوری را با آب معمولی آبیاری نمود، شاید اثرات منفی شوری تعدیل یابد. بدین منظور در آزمایشی ریشه های گیاه توت فرنگی رقم کاماروزا به دو قسمت تقسیم شدند و غلظت های مختلف شوری کلرید سدیم به هر قسمت ریشه اعمال گردید. تیمارهای آزمایشی شامل محلول NaCl در غلظت های صفر: صفر (هر دو قسمت ریشه با محلول غذایی بدون NaCl به عنوان شاهد)، 0:30 (در یک قسمت ریشه با محلول غذایی بدون شوری و بخش دیگر محلول غذایی به اضافه 30 میلی مولار NaCl) و به همین ترتیب 0:60، 0:90، 30:30، 60:60، و 90:90 بودند. آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در گلخانه تحقیقاتی هایدروپونیک دانشگاه تبریز صورت گرفت تا اثر شوری در بخشی از ریشه بر عملکرد و کیفیت محصول توت فرنگی مورد بررسی قرار گیرد.. نتایج نشان داد که با اعمال شوری در کل سیستم ریشه وزن تر و خشک میوه، طول میوه و عملکرد به طور معنی داری کاهش یافت. در صورتی که با اعمال شوری تنها در بخشی از سیستم ریشه وزن تر، وزن خشک و طول میوه، اسیدیته، pH، هدایت الکتریکی، مواد جامد محلول) (TSS، عمر انبارمانی میوه ها و عملکرد نسبت به شاهد کاهش معنی داری نشان ندادند. بیشترین TSS در تیمار 90: 90 و کمترین آن در تیمار شاهد حاصل شد. اعمال شوری 30 میلی مولار در یک بخش ریشه منجر به افزایش اسیدیته و TSS میوه (که در طعم میوه نقش مهمی ایفا می نمایند)، میزان ماده خشک و افزایش عمر انبارمانی میوه نسبت به شاهد گردید. بنابراین، اعمال شوری حدود 30 میلی مولار به بخشی از ریشه می تواند سبب افزایش کیفیت میوه توت فرنگی بدون کاهش عملکرد شود.