بازشناسی جایگاه باغ شاه

باغ شاه که در دوران صفوی به عنوان باغ حکومتی و محل دیوانخانه در شهر نوپای اشرف البلاد بنیان نهاده شد، از آغاز برپایی اش تاکنون متحمل تغییرات بسیاری شده، اما بیش از آنچه در کالبد درونی اش تغییر کند، شاهد تغییرات در بافت پیرامون خود بوده است. باغی که زمانی در میان مجموعه باغ های اشرف البلاد، برکل شهر اشراف داشته، اکنون بدون کوچکترین نشانی از شکوه و جلال پیشین، درمیان کوچه ها و خانه های شهر بهشهر محبوس شده است.
از سوی دیگر باغ شاه بهشهر، یکی از معدود نمونه های هنر باغ سازی ایرانی در اقلیم مرطوب می باشد که تا امروز باقی مانده است و می تواند به عنوان شاهدی زنده وگویا روایت کننده نقش باغ حکومتی در شهر متفاوتی چون اشرف البلاد در ایران دوره صفوی باشد.
شناخت صحیح از چگونگی روابط اصیل حاکم میان باغ و بستر قرارگیری آن و بررسی عوامل لطمه زننده به آن می تواند راهگشای بسیاری از مسائلی باشد که امروزه مانند خطری اصالت باغ را تهدید می کنند. بنابراین در مقاله حاضر سعی شده است تا ازطریق مطالعه اسناد تاریخی و بررسی نقشه های وضع موجود و مطالعات میدانی، جایگاه باغ شاه در زمان برپایی اش در شهر اشرف البلاد و رویکرد شهر به آن بازشناسی شود و با تطبیق اطلاعات مربوط به گذشته و حال حاضر، روند تغییرات این رویکرد درطول زمان مورد بررسی قرارگیرد. درنهایت ضمن مرور و بررسی آسیبها و لطماتی که در نتیجه این تغییرات به اصالت اثر وارد شده است، مشکلات ایجاد شده در رابطه با درک و تشخیص هویت این باغ تاریخی مورد بررسی و تحلیل قرارگرفته است.