مدل​سازی و تحلیل جریان های حرکت پیاده در بافت​های تاریخی

احیای بافتهای تاریخی سالها است که موضوع چالش حرفه های مرمت شهری، شهرسازی و معماری بوده و نظریات مختلفی بر مبنای شرایط و تجربیات گذشته مطرح شده است. عدم شناخت و تحلیل شایسته از بستر شهری بافتهای تاریخی، کمبود تدوین و بکارگیری مطالعات تطبیقی، نبود درک مناسب از ویژگی های خاص بافتهای تاریخی و نیز عدم شناخت علل رکود این بافتها را میتوان از دلایل اصلی ناتمام ماندن بسیاری از طرحها در زمینه مرمت بافتهای تاریخی و در نگاهی جامعتر طرحهای شهری دانست. نادیدهانگاری ارزشهای اجتماعی، فرهنگی و تاریخی نهفته در دل بافتهای تاریخی و همچنین پررنگ شدن دیدگاه موزه ای به این اماکن از سوی متولیان امر، موجب تعریف بازسازی های صرفا ظاهری گشته است. دیدگاهی که در این پژوهش برای احیای بافت تاریخی اتخاذ شده، همراه با مفاهیم مطرح در طراحی شهری و شبکه های جریان حرکتی در بافت تاریخی و عجین با ابعاد اجتماعی است. تحقیق پیش رو بر آن است که یک ارتباط منطقی مابین نیازهای رفتاری کاربران فضا و قابلیتهای محیط در بافتهای تاریخی با مدلی حرکتی ایجاد نماید. این موضوع عامل افزایش انگیزه مردم در جذب به درون بافت و افزایش حضور آنها می شود و زندگی اجتماعی مداوم را که به علت نزول کیفیتهای شهری در بافتهای تاریخی کمرنگ شده، تا سر حد امکان تقویت مینماید. هدف نهایی در این پژوهش، با ارایه الگو و مدلی بر پایه علم ریاضی دنبال میشود؛ مدلی که شبکه ای تعریف شده را در ارتباط با ساختار و استخوانبندی اصلی شهر تدوین مینماید و تقویت جریان حرکت پیاده را با توجه به پتانسیلهای گردشگری منطقه بههمراه دارد و در نهایت بسترهای لازم را برای ارتقای تعاملات و مراودات اجتماعی فراهم میسازد. دستیابی به هدف نهایی پژوهش، یعنی ارتقای تعاملات اجتماعی بر اساس کیفیتها و قابلیتهای محیطی مد نظر بوده و همچنین ظرفیت فضاها و هزینه های ارتقای شهری برای تحققپذیری مدل، اعمال شده است. حل مدل پیشنهادی به علت سایز بزرگ مساله و پیچیدگی زمانی زیاد، با بکارگیری روش های حل فرا ابتکاری انجام شده است. نتایج حاصل از حل مدل، مسیرهای بهینه حرکتی را در محدوده مورد مطالعه مشخص مینمایدکه در نهایت با بهرهگیری از تکنیکهای تصمیمگیری چندمعیاره به تعیین نقاط کلیدی و استراتژیک محدوده میانجامد.