ارزیابی پتانسیل شیار افتادگی آسفالت متخلخل تقویت شده با ژئوتکستایل

آسفالت متخلخل به دلیل پایین بودن مقدار فیلر و ریزدانه و بالابودن درصد درشت دانه، دارای فضای خالی بالایی می باشد. مزیت این نوع دانه بندی کاهش در درخشندگی سطح، آلودگی صوتی، پاشش آب و مشکلات رانندگی در هوای مرطوب و بارانی و افزایش مقاومت لغزندگی می باشد، ولی از طرف دیگر پایین بودن بعضی از خصوصیات مکانیکی از جمله مقاومت در برابر شیارافتادگی از ضعف های این نوع از مخلوط آسفالتی برشمرده می شود. با توجه به گستردگی مطالعات انجام شده در ارتباط با استفاده از ژئوتکستایل در لایه های آسفالتی، نقش آن در افزایش مقاومت در برابر تغییرشکل ماندگار آسفالت متخلخل چندان اثبات نشده است. در این مطالعه با استفاده از دستگاه ویل تراک در آزمایشگاه، تاثیر استفاده از ژئوتکستایل بر تغییر شکل ماندگار نمونه آسفالت متخلخل در دماهای مختلف و در شرایط خشک و اشباع مورد بررسی قرار گرفت و مشاهده گردید که مخلوط آسفالتی متخلخل تقویت شده با ژئوتکستایل تحت شرایط مختلف می تواند سیکل بارگذاری بیشتری را تحمل نماید و عمق شیار نیز کاهش می یابد.