تبیین تجارب پرستاران از بستر آموزش مداوم پرستاری: یک مطالعه کیفی

یکی از راه هایی که بتوان رفتارهای مراقبتی پرستاران را از نظر علمی بهبود بخشید، اجرای فرایند آموزش مداوم و بهسازی آن است، برای نیل به این هدف بایستی بستری مناسب برای آموزش مداوم پرستاران فراهم باشد. در حال حاضر با وجود الزام قانونی برای آموزش مداوم پرستاران، این هدف به طور مطلوب محقق نشده است. برای نیل به این هدف بایستی عوامل زمینه ای بررسی شوند، از این رو هدف این تحقیق کنکاشی در تجارب پرستاران برای تبیین بستر اجرائی آموزش مداوم پرستاری طی یک مطالعه کیفی بود.
این مطالعه با رویکرد کیفی در سال 1390 انجام شد.23 نفر از سوپروایزران آموزشی، مدیران پرستاری و پرستاران با روش نمونه گیری مبتنی بر هدف در این مطالعه مشارکت داشتند. جمع آوری داده ها با مصاحبه بدون ساختار و یادداشت در عرصه و تجزیه و تحلیل داده ها با روش تحلیل محتوی قراردادی انجام گرفت.
در طی فرایند آنالیز محتوا، مشارکت کنندگان در نهایت سه طبقه شامل: 1) گرایش ناکافی به آموزش الزامی 2) حمایت ناکافی و 3) نظارت آموزشی انفعالی را تبیین کردند که درونمایه اصلی مطالعه شامل اقبال ناکافی از آموزش قانونی از آن ها بدست آمد.
در حال حاضر به دلیل نبود انگیزه، حمایت و نظارت موثر آموزشی، پرستاران فعالانه در فرآیندهای یادگیری وارد نشده و آموزش مداوم محدود به اجرای مصوبات قانونی و کسب منافع آموزشی برای پرستاران و سازمان آنان شده است، بنابراین برای بهبود این وضعیت نیاز به توجه و بسترسازی مناسب شامل حمایت کافی و نظارت آموزشی موثر می باشد.