گزارش موردی تاثیر تزریق بوتولینوم توکسین بر عملکرد اندام فوقانی سمت مبتلای یک بیمار پس از گذشت 16 سال از سکته ی مغزی

تزریق بوتولینوم توکسین یکی از روش های درمانی برای کاهش اسپاستیسیته و در نتیجه برگرداندن عملکرد اندام فوقانی در افراد سکته ی مغزی می باشد. هدف از این مطالعه موردی، گزارش تاثیر تزریق بوتولینوم توکسین بر روی عملکرد اندام فوقانی بعد از گذشت 16 سال از سکته ی مغزی می باشد.
معرفی بیمار: بیمار مردی 63 ساله بود که 16 سال پیش دچار سکته ی مغزی در نیمکره ی چپ مغز بیمار)نیمکره ی غالب(شده است و در نتیجه ی آن همی پارزی در دست و بازوی غالب وی بوجود آمده است البته بیمار قادر به انجام حرکات ساده در سمت مبتلا بود اما از کندی و سفتی حرکات شکایت داشت. برای درمان اسپاستیسیته از داروی بوتولینوم توکسین نوعA استفاده شد. تزریق در عضلات انتخاب شده اندام فوقانی مبتلا توسط پزشک متخصص و با دوزی خاص براساس حجم هر عضله بینIV150-50 انجام شد. بعد از تزریق دارو بیمار به مدت 3 ماه تحت نظر بود و در پایان هر ماه ارزیابی های مورد نظر انجام می گرفت. در این مدت بیمار هیچ نوع برنامه ی توانبخشی در کلینیک و یا در منزل و یا داروی ضد اسپاستیسیته دیگری دریافت نمی کرد.
در دامنه ی حرکتی تمام مفاصل بهبودی دیده شد ولی این بهبودی چشمگیر نبود. بیشترین بهبودی در دامنه ی حرکتی اکتیو و پاسیو مفاصل متاکارپوفالنژیال دیده شد. در عملکرد اندام فوقانی به میزان قابل توجهی بهبودی دیده شد و در پایان هر ماه نسبت به شروع درمان پیشرفت دیده شد. بیشترین بهبودی عملکرد اندام فوقانی مربوط به قسمت دست مقیاس فوگل-میر بود. در پایان ماه اول اسپاستیسیته به میزان قابل توجهی کاهش یافت به طوریکه بیمار با تلاش کمتری نسبت به قبل از تزریق، اکستنشن را در مفاصل آرنج، مچ و انگشتان انجام می داد. هر چند که اسپاستیسیتی هیچ گاه به حد صفر نرسید. تزریق بوتولینوم توکسین بعد از گذشت 16 سال از سکته ی مغزی نیز ممکن است باعث بهبود عملکرد دست شود.