بررسی ضریب رفتار پیشنهادی آیین نامه ها در طراحی پل های بتنی با تکیه گاه انبساط حرارتی (نئوپرن)

از جمله مشکلات موجود در طراحی پل ها، عدم صراحت آیین نامه در نقش تکیه گاه های انبساط حرارتی (نئوپرن)، نسبت به پل هایی است که در آنها پایه ها به طور مستقیم به عرشه متصل شده اند (مانند پل با عرشه سلولار). در مطالعه حاضر، برای بررسی پارامتر ضریب رفتار، از پنج مدل که اتصال زیرسازه به روسازه توسط نشیمن های انبساط حرارتی (نئوپرن ها) بوده و دو مدل که پایه ها مستقیما به عرشه سلولار متصل شده اند، استفاده گردیده است. مقادیر میانگین ضریب رفتارهای به دست آمده از مدل های عددی در حالتی که از تکیه گاه های انبساط حرارتی (نئوپرن) استفاده شده است، در جهت طولی برابر با 28/4 و در جهت عرضی برابر با 90/5 می باشد. این مقادیر در آیین نامه به ترتیب برابر با 3 و 5 بوده که نشان دهنده در جهت اطمینان بودن ضریب رفتارهای پیشنهادی آیین نامه است. همچنین در پل هایی که پایه ها به طور مستقیم به عرشه متصل شده اند، مقدار ضریب رفتار در جهت طولی برابر با 92/2 و نزدیک به مقدار آیین نامه ای (برابر 3) ولی در جهت عرضی برابر با 41/2، حدود نصف مقدار پیشنهادی آیین نامه (برابر 5) به-دست آمده است.