ترس از حرکت/درد در دردهای عضلانی اسکلتی

هدف از این مطالعه، بررسی مروری تاثیرات روانی درد مثل ترس از درد و ترس از حرکت روی عملکرد بیماران مبتلا به دردهای عضلانی-اسکلتی و نتایج توانبخشی آنان است.
مطالعه مروری ترس احساسی همگانی و نیرومند است که می تواند تاثیر زیادی روی رفتار انسان داشته باشد.رفتارهای ناشی از ترس روی نتایج توانبخشی بیماران مبتلا به درد عضلانی-اسکلتی اثرات منفی دارند. تعدادی از مطالعات مقطعی ثابت کرده اند که ارتباط مثبتی بین ترس زیاد از درد و افزایش شدت درد و ناتوانی وجود دارد. همچنین مطالعات طولی متعددی نشان داده اند که ترس زیاد از درد مقدمه بروز نتایج بالینی ضعیف است. وجود عقاید و افکار مخاطره آمیز در بیمار، روی ترس از حرکت/آسیب مجدد تاثیر می گذارد. این ترس منجر به بروز رفتارهای احترازی، عدم کاربرد، افسردگی و ناتوانی در بیمار می شود. ثابت شده که ترس از حرکت روی نتیجه توانبخشی کمر درد حاد و مزمن، سندرم خستگی مزمن و سندرم فیبرومیالژیا تاثیر منفی دارد. در مجموع مطالعات اخیر نشان می دهند که فیزیوتراپیست ها هنگام توانبخشی افراد مبتلا به دردهای عضلانی-اسکلتی، نباید از نقش مهمی که ترس از درد و رفتارهای احترازی در عملکرد بیماران دارند، غافل شده و باید این عوامل رفتاری و شناختی را مورد ارزیابی قرار دهند. در حال حاضر شواهد زیادی مبنی بر ارزیابی ترس از درد در بیماران مبتلا به دردهای عضلانی-اسکلتی وجود دارد.ارزیابی و بررسی ترس از درد توسط پرسش نامه هایی صورت می گیرد که اعتبار و تکرارپذیری آنها در مطالعات مختلف اثبات شده است. در بررسی های اخیر نشان داده شده که علاوه بر پاسخهای احترازی ترس، پاسخهای تحملی که از طریق فعالیت بیش از حد فیزیکی منجر به درد مزمن می شوند نیز در تداوم درد نقش دارند.همانطور که در بیماران مبتلا به دردهای عضلانی-اسکلتی ترس از حرکت وجود دارد، در بیماران مبتلا به بیماری های استرس مزمن وجود ترس از تلاش فکری اثبات شده است.
ترس از درد در برخی از بیماران می تواند به اندازه خود درد ناتوان کننده باشد. در نتیجه تلاش های دسته جمعی برای اصلاح تکنیک های ارزیابی و بررسی فعلی و گسترش مداخلات درمانی که بتوانند ترس از درد را بطور موثری کاهش دهند، لازم است.