تاثیر رقابت پذیری جهانی (GCI) بر کامیابی اقتصادی کشورها: ارائه مدلی برای ارتقای رقابت پذیری ملی ایران

رقابت پذیری ملی به عنوان بستری برای کامیابی اقتصادی و دستیابی به سطوح بالاتر رفاه و استانداردهای زندگی اهمیت فراوانی در میان سیاستگذاران و همینطور محققین دانشگاهی پیدا کرده است. در این راستا «شاخص رقابت پذیری جهانی» که توسط مجمع جهانی اقتصاد ایجاد شده است، از دوازده رکن تشکیل شده که هریک از آنها جنبه ی خاصی از رقابت پذیری ملی (سخت افزاری یا نرم افزاری) را مورد بررسی قرار می دهد. هدف این پژوهش، بررسی روابط میان ارکان شاخص رقابت پذیری ملی و متغیرهای کامیابی اقتصادی است تا بتوان با استفاده از اطلاعات حاصله، الگویی را برای ارتقای رقابت پذیری ملی ایران ارائه داد. برای این کار، از روش تحلیل همبستگی متعارف (کانونی) استفاده کردیم تا آن دسته از ارکان رقابت پذیری ملی را که اهمیت بیشتری در ایجاد این رابطه ی خاص میان رقابت پذیری ملی و کامیابی اقتصادی دارند، شناسایی کرده و با استفاده از تکنیک آنتروپی اولویت بندی کنیم. نتایج تحلیل همبستگی کانونی بر روی داده های 139 کشور جهان در سال 201-2011، نشان می دهد سه رکنی که رتبه های اول تا سوم «اهمیت» را در ایجاد این رابطه کسب کرده اند، به ترتیب ارکان دسترسی به تکنولوژی (رکن نهم)، زیرساخت (دوم) و آموزش های علمی و کاربردی (پنجم) می باشند. در نهایت، اولویت های بهبود رقابت پذیری کشورمان در هریک از مراحل توسعه اقتصادی، در قالب نمودارها نشان داده شده است.