میزان آگاهی مددجویان و درمانگران از مفاد

علیرغم وجود مطالعات قابل توجه در مورد آگاهی و رعایت منشور حقوق بیماران در کشور، مطالعات اندکی در این خصوص در حوزه توانبخشی اجرا و گزارش شده است. هدف از این پژوهش بررسی آگاهی مددجویان و درمانگران توانبخشی از منشور حقوق بیماران در فاز درمان است.
این مطالعه توصیفی-تحلیلی به روش مقطعی در دو مرکز وابسته به دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی در سال 90-1389 انجام شد. نمونه گیری به روش در دسترس شامل 103مراجعه کننده و 28 درمانگر بود. ابزار جمع آوری داده ها پرسش نامه در دو فرم درمانگران و مراجعین بود که روایی و پایایی آن تایید شد. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
44 زن و 59 مرد مراجع و 20 زن و 8 مرد درمانگر در این مطالعه حضور داشتند. سطح آگاهی ٪47٫6 مراجعین از مفاد منشور حقوق بیماران ضعیف، ٪16٫5 متوسط و ٪35٫9 خوب بود. ارتباط معنی داری بین سن، جنس، محل مراجعه و سطح آگاهی مراجعین پیدا نشد. اما ارتباط معنی داری بین سطح آگاهی آنان و سطح تحصیلات، تعداد دفعات مراجعه و مراجعه به واحد توانبخشی وجود داشت (0٫05>P). سطح آگاهی ٪53٫6 درمانگران از مفاد منشور حقوق بیماران خوب، ٪14٫3 متوسط و ٪32٫1 ضعیف بود. ارتباط معنی داری بین سن، جنس، مقطع تحصیلی، رشته تحصیلی و سنوات با سطح آگاهی وجود نداشت، ولی ارتباط معنی داری بین سطح آگاهی و محل خدمت درمانگران مشاهده شد (0٫01>P).
با توجه به این که مددجویان توانبخشی آسیب پذیر ترین گروه بیماران هستند و از شرایط ویژه تری نسبت به مراجعین به سایر بخش های خدمات درمانی برخوردارند، ارتقاء سطح کارایی توانبخشی و رضایت مندی مراجعین آن، مستلزم ارتقاء سطح آگاهی عمومی نسبت به خدمات توانبخشی و حقوق مددجویان و تحقیق و طراحی راهکار های رعایت حقوق مددجویان توسط سیاست گزاران نظام خدمات سلامت و خصوصا توانبخشی است.