جلوه های عشق در غزلیات وحشی بافقی

عشق از اساسی ترین موضوعات شعر فارسی است و انواع زمینی و آسمانی آن در اشعار شاعران عامی و عالم و عابد و عارف، مضامین عالی و تعابیر زیبایی را به وجود آورده است.
کمال الدین وحشی بافقی غزل سرای قرن دهم هجری، از جمله شعرای مهم و تاثیرگذار در مکتب واسوخت، با مهارتی که در به کارگیری الفاظ دارد سیمای عشق را به اشکال گوناگون به تصویر کشیده است. هدف این تحقیق این بوده که بشناسد که عشق مورد نظر وحشی چه ویژگی هایی دارد؟ نتیجه تحقیق حاضر نشان می دهد که ویژگی ها و صفات عشق در غزلیات وحشی بافقی غالبا با مضامین راجع به مساله عشق در آثار شاعران عاشق و عارف پیش از او همسانی های زیادی دارد. مقام «عشق» در شعر او والا بوده، نوع زمینی و مجازی آن نیز سایه یا واسطه عشق ملکوتی است. در این مقاله جلوه های گوناگون عشق در غزل های وحشی بررسی می شود.