مقایسه رضایتمندی دانشجویان پرستاری از دو روش ارزشیابی عملی با ساختار عینی و سنتی در دانشکده پرستاری و مامایی زاهدان سال 1390

ارزیابی دقیق و عینی صلاحیت بالینی و حرفه ای، یکی از مهم ترین ابعاد آموزش بالینی دانشجویان گروه پزشکی است. آزمون بالینی با ساختار عینی، طیف وسیعی از مهارت های فنی و اساسی را در موقعیت های تجربی ارزیابی می کند. پژوهش حاضر با هدف مقایسه رضایتمندی دانشجویان پرستاری از دو روش ارزشیابی سنتی و ارزشیابی عملی _با ساختار عینی _در دانشکده پرستاری و مامایی زاهدان انجام شد.

پژوهش حاضر یک مطالعه مداخله ای است. واحدهای مورد پژوهش 35 دانشجوی پرستاری بودند که واحد درسی اصول و مهارت های پرستاری عملی را در نیمسال اول سال تحصیلی 90-1389 اخذ کردند و هر دو روش ارزشیابی عملی با ساختار عینی و سنتی در ارزیابی پایان ترم در مورد آن ها انجام گرفت. اطلاعات از طریق پرسشنامه پژوهشگر ساخته 21 گزینه ای پس از تایید روایی و پایایی، جمع آوری شد. داده ها توسط نرم افزار SPSS نسخه 15 و با استفاده از آزمون های کای دو، تی زوج و مستقل مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.

میانگین سن دانشجویان 46/2 ± 74/19 سال بود. 80% دانشجویان از روش ارزشیابی عملی با ساختار عینی راضی و کاملا راضی و 9/2% ناراضی یا کاملا ناراضی بودند. این میزان بعد از اعلام نمره به ترتیب 5/81% و 7/3% بود. 4/79% دانشجویان از روش ارزشیابی سنتی راضی و کاملا راضی و 8/11% ناراضی یا کاملا ناراضی بودند. این میزان بعد از اعلام نمره به ترتیب 63% و 1/11% بود. مقایسه میانگین نمره رضایتمندی دانشجویان بعد از اعلام نمره نشان داد رضایت از روش ارزشیابی عملی با ساختار عینی به طور معنی داری بیشتر از روش ارزشیابی سنتی بود (02/0 = P).

با توجه به رضایتمندی دانشجویان پرستاری از روش ارزشیابی عملی با ساختار عینی در این مطالعه، به کارگیری آن در همه گروه های آموزشی پزشکی _علی رغم موانع اجرایی آن_ ضرورت دارد.