اثر سطوح مختلف سلنیوم جیره غذایی بر روند رشد و استرس اکسیداتیو بچه فیلماهی پرورشی(Huso huso) تغذیه شده با سطوح بالای مس

تاثیر سطوح مختلف سلنیوم جیره غذایی بر روند رشد و استرس اکسیداتیو (Oxidative stress) بچه فیلماهی پرورشی (Huso huso) تغذیه شده با سطوح بالای مس بررسی گردید. بچه ماهیان با متوسط (± انحراف معیار) وزن 69 / 0 ± 39 / 13 گرم به مدت 12 هفته با جیره های محتوی مقادیر مختلف سلنیوم شامل: سطوح پایین (صفر میلی گرم سلنیوم در کیلوگرم جیره HCuLSe)، به میزان کافی (11 میلی گرم در کیلوگرم جیره HCuNSe) و پنج برابر حد کفایت (5 5 میلی گرم در کیلوگرم جیره HCuHSe) هر یک حاوی سه برابر حد بهینه مس (30 میلی گرم در کیلوگرم جیره) و جیره شاهد محتوی مقادیر کافی سلنیوم (11 میلی گرم در کیلوگرم جیره) و مس (10میلی گرم در کیلوگرم جیره) در شرایط یکسان پرورشی تغذیه شدند. درصد افزایش وزن، شاخص رشد ویژه و ضریب چاقی ماهیان تغذیه شده با HCuHSe بطور معنی داری کمتر از سایر تیمارها بود. غلظت مس و سلنیوم کبد با افزایش مقادیر مس و سلنیوم جیره رابطه مستقیم داشت، بطوریکه بالاترین غلظت این عناصر در کبد ماهیان تغذیه شده با جیره HCuHSe مشا هده شد. همچنین بالاترین و کمترین مقادیر متوسط (TBARS) Thiobarbiturice acid reactive substances و پراکسیداز گلوتاتیون (Glutathione peroxidase activity) در ماهیان تغذیه شده با HCuHSe ملاحظه گردید. فعالیت توتال ایمونوگلوبین و لایزیوزیم پلاسما ماهیان تغذیه شده با NCuNSe در بالاترین سطح بود و بدنبال آن ماهیان تغذیه شده تیمار HCuNSe قرار داشت، بطوریکه پایین ترین مقادیر آن در ماهیان تغذیه شده با جیره HCuHSe ثبت گردید. این نتایج دلالت بر این نکته دارند که سطوح مناسب مس و سلنیوم اضافه شده به جیره موجب کاهش استرس و بهبود پاسخ های ایمنی در ماهی می گردد. برعکس جذب بالای مس و سلنیوم موجب تحریک استرس و کاهش پاسخ های ایمنی در تحقیق حاضر گردید.