مشارکت اجتماع محلی در برنامه ریزی گردشگری کشاورزی (مطالعه موردی: نواحی روستایی بخش مرکزی شهرستان تنکابن)

با توجه به محدودیت منابع برای ایجاد ظرفیت در بخش کشاورزی در نواحی روستایی همچنین تغییر نگرش روستاییان نسبت به فعالیت در این بخش، فعالیتهای کشاورزی در برخی از مناطق دارای پتانسیل های گردشگری در حال افول است. تجربه کشورهای توسعه یافته نشان می دهد که ایجاد و توسعه گردشگری کشاورزی با مشارکت جامعه روستایی یکی از راه حل های مناسب است. هدف این تحقیق بررسی مشارکت اجتماع محلی در برنامه ریزی گردشگری کشاورزی در نواحی روستایی می باشد. روش تحقیق از نوع توصیفی – تحلیلی است که با شیوه پیمایش، اطلاعات مورد نیاز جمع-آوری و با استفاده از روش های توصیفی مانند فراوانی و میانگین و با توجه به مقیاس و نوع داده ها از روش های تحلیلی مانند آزمون های T، فریدمن و همبستگی تحلیل شده اند. نواحی روستایی شهرستان تنکابن به دلیل داشتن ظرفیت بسیار برای فعالیت گردشگری، جاذب گردشگران زیادی بوده و منطقه مناسبی برای ایجاد و توسعه گردشگری کشاورزی می-باشد. یافته ها نشان می دهد که بین دو متغیر وضعیت شغلی و میزان تمایل جامعه محلی به مشارکت در توسعه گردشگری کشاورزی، رابطه مستقیم و معنادار وجود دارد. همچنین نتایج آزمونT وجود قابلیت های مشارکتی در بین ساکنین برای برنامه ریزی و عملیاتی کردن گردشگری کشاورزی و توسعه آن را تایید می کند.