گردشگران ساحلی و حفاظت از محیط زیست (مطالعه موردی: گردشگران ساحلی استان مازندران)

در سال های اخیر یکی از دلایل بروز مشکلات محیط زیستی، استفاده های انسانی در قالب فعالیت های طبیعت گردی می باشد. امروزه، رفتار دوستانه با طبیعت به عنوان راه کاری برای گردشگری طبیعت پایدار مورد توجه می باشد. با توجه به اینکه گردشگری غالب در استان های مجاور دریا در ایران، گردشگری ساحلی است، تحقیق حاضر رفتارهای محیط زیستی گردشگران ساحلی را مورد بررسی قرار داده است. با استفاده از روش پیمایش، تعداد 330 پرسشنامه به طور تصادفی بین گردشگران ساحلی استان مازندران توزیع گردید. نتایج نشان داد که گردشگران ساحلی که نگرش محیط زیستی بالاتری دارند، رفتارهای محیط زیستی بیشتری نشان می دهند. همچنین، رفتارهای محیط زیستی گردشگران با نگرانی محیط زیستی و فرصت ها رابطه ندارد. از سوی دیگر، نگرانی، ارزش و دانش محیط زیستی با نگرش محیط زیستی رابطه دارد. نتایج رگرسیون نیز نشان داده که 45 درصد از واریانس نگرش محیط زیستی به وسیله سه متغیر مذکور تبیین شده است. در واقع، این نتایج گویای مناسب بودن متغیرهای موجود در مدل نظری برای تبیین متغیر وابسته می باشد.