رابطه ی بین عاطفه ی مثبت و منفی با رضایت از زندگی دانشجویان دانشگاه اصفهان

هدف از این پژوهش تعیین رابطه ی بین عاطفه ی مثبت و منفی با رضایت از زندگی دانشجویان بود. نمونه پژوهش 140 نفر (69 مرد و 71 زن) از دانشجویان دانشگاه اصفهان بودند که با روش نمونه گیری خوشه ایچند مرحله ای انتخاب شدند. برای ارزیابی عاطفه ی مثبت و منفی از «مقیاس عاطفه ی مثبت و منفی» (PANAS) استفاده شد و رضایت از زندگی نیز به وسیله ی «مقیاس رضایت از زندگی» (SWLS) مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج حاصل از ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که هر اندازه عاطفه ی مثبت در زمان های گذشته، حال و آینده و عاطفه ی مثبت کلی دانشجویان بیشتر باشد، رضایت از زندگی آنها نیز بیشتر است. همچنین افزایش عاطفه ی منفی در زمان های گذشته و حال و عاطفه ی منفی کلی، به کاهش رضایت از زندگی دانشجویان منجر می شود (05/0P<). با این حال،عاطفه ی منفی آینده با رضایت از زندگی رابطه ندارد. نتایج تحلیل رگرسیون نیز حاکی از آن بود که عاطفه ی مثبت کلی و عاطفه ی منفی گذشته به ترتیب 6/11 درصد و 7 درصد، و در مجموع 1/18 در صد نمرات رضایت از زندگی را به طورمعنی داری پیش بینی می کند (01/0P<). سن، جنسیت و وضعیت تاهل نتوانست رضایت از زندگی را به طور معنی داری پیش بینی کند. به نظر می رسد حالات عاطفی بر ارزیابی ما در مورد رضایت از کل زندگی تاثیرگذار می باشد.