اثر سطوح مختلف مکمل سلنیوم بر عملکرد، متابولیت های خونی و گوارش پذیری مواد مغذی در بره های نر نژاد مهربان

به منظور بررسی اثر سطوح مختلف مکمل سلنیوم بر عملکرد، متابولیت های خون و گوارش پذیری مواد مغذی در بره های نر نژاد مهربان دو آزمایش انجام شد. در آزمایش اول 18 راس بره با سن 5-4 ماه و میانگین وزن بدن 7/2 ± 9/35 بطور تصادفی به 3 گروه تقسیم شدند و تیمارها شامل: تیمار اول (جیره شاهد بدون افزودن مکمل سلنیوم، که حاوی 06/0 پی پی ام سلنیوم بود)، تیمار دوم (جیره شاهد + 2/0 پی پی ام سلنیوم بصورت سلنیت سدیم) و تیمار سوم (جیره شاهد + 4/0 پی پی ام سلنیوم بصورت سلنیت سدیم) بود. این آزمایش 70 روز به طول انجامید. در روز های صفر، 35 و 70 آزمایش خونگیری انجام شد. در آزمایش دوم 4 راس بره از هر کدام از گروه های آزمایش اول بطور تصادفی به قفس های متابولیکی انتقال یافتند تا اثر مکمل سلنیوم بر گوارش پذیری ظاهری مواد مغذی اندازه گیری شود. آزمایش قابلیت هضم شامل 12 روز عادت پذیری و 6 روز جمع آوری نمونه ها بود. این تحقیق بصورت طرح کاملا تصادفی انجام شد. افزودن سلنیوم به جیره تاثیر معنی داری بر عملکرد بره ها نداشت. در بین تیمار ها اختلاف معنی داری از لحاظ غلظت عناصر معدنی پلاسما، متابولیت های چربی سرم و همچنین گوارش پذیری مواد مغذی جیره وجود نداشت. در تیمارهای دریافت کننده سلنیوم، کاهش معنی داری در غلظت هورمون تترایدوتیرونین (T4) و افزایش معنی داری نیز در غلظت هورمون تری-یدوتیرونین (T3) سرم و فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز (GPX) خون کامل مشاهده شد. به طور کلی نتایج این تحقیق نشان می دهد که با سطح 2/0 پی-پی ام سلنیوم نیاز بره های در حال رشد مهربان، تامین می شود.