ارزیابی نظریه دیوید هیوم در خصوص زیبایی و ذوق

«دیوید هیوم» ضمن مطرح ساختن بحث تازه ذوق در مقاله ای با عنوان «در باب معیار ذوق»، زیبایی را برخلاف پیشینیان خود، ویژگی و صفتی در شیء ندانست، بلکه آن را احساسی برشمرد که در ذهن مخاطب آن شکل می گیرد. او از این طریق اندیشه های زیبایی شناسانه پس از خود را به طور اساسی متحول ساخت، به گونه ای که رهیافت ذهنی و نگاه مدرن به زیبایی و زیبایی شناسی قوت گرفت و معیارهای کلاسیک و رهیافت عینی به تدریج رنگ باختند. در نظر او موضوع درخور اهمیت در هنر، لذت برآمده از آن است. چنین لذتی مولود احساس انسان است، نه هنر و یا آن شیء خارجی، بنابراین، به تبع چنین رویکردی، زیبایی و لذت بردن از آن ربط وثیقی به ذوق مخاطب پیداکرده است. ذوق نیز نیرویی معرفی شده است که به مدد آن احساس تایید یا ردˏچیزی برانگیخته می شود. در این مقاله سعی شده است که ضمن شرح مجمل و مختصری از دیدگاه هیوم در خصوص زیبایی و معیار ذوق، به ارزیابی و نقد آن توجه شود. به نظر می رسد هیوم پس ازآنکه رای داوران حقیقی را همانا معیار ذوق برشمرد، در تعریف و شناسایی داوران حقیقی، حصاری از اندیشه ایده آلیستی به دور خود کشید که چندان با روحیه تجربه باورانه او سازگار نیست.