ملاحظات انتقادی «تاریخ نوین هنر» در تحلیل تاریخ سنتی هنر

تاریخ هنر در کمتر از 40 سال اخیر، دستخوش تحولات بنیادی شده که خود از تداخل و هم پوشی اوضاع تاریخی، سیاسی، اجتماعی و تغییرات نهادی سرچشمه گرفته است. نتیجه این تغییرات، نقادی از امری متعارف (تاریخ سنتی و نهادی هنر)، تعیین جایگاه دانش در جامعه معاصر و تاکید هنر امروز بر ارزش های اجتماعی، ثمربخش بودن دانش ها و تخصص ها و ارتباط هنر با توسعه فرهنگی و تاریخی است. پس از طرح مسئله مرگ هنر و ورود به مرحله پساتاریخی، اقتضاهای جدیدی از منظر دگرگونی در امر تاریخ هنر- برخاسته از ضرورت و تقدیری تاریخی (تعبیر هگلی) – ایجاد می شود و خودآگاهی تاریخی اهل هنر (هنرمند، مورخ، فیلسوف و منتقد هنر)، در نقش اجتماعی هنر تحقق می یابد. اهداف اصلی تحقیق عبارت اند از گسترش دانش نظری، تحلیل وضعیت گذشته تاریخ هنر، ارایه راه حل های جامع تر با توجه به اوضاع اجتماعی در دوره معاصر و کمک به بهبود روش های آموزشی است. نوع تحقیق ازنظر ماهیت و روش توصیفی – تحلیلی است؛ در شاخه تحقیق های نظری و به صورت تحقیق و تفحص در مجموعه ای از نظریه ها، رهیافت ها و روش ها، ذیل عنوانی واحد و تحلیل و تنفیذ و داوری آن ها با برداشت و نگاه تطبیقی جدید.