ارایه و توسعه مدل ریاضی در طراحی سیستم پشتیبان تصمیم گیری جهت بهینه سازی تخصیص گیت به پروازها در فرودگاه (مطالعه موردی: مهرآباد)

برقراری ارتباط جریان های مسافر و کالا بین روش ترابری هوایی و دیگر روش های حمل بر عهده ی فرودگاه هاست. به همین دلیل فرودگاه محل تعامل سه جزء اصلی سیستم حمل ونقل هوایی، یعنی فرودگاه، شرکت هواپیمایی و مسافر (یا هر استفاده کننده ی دیگر) می باشد. یکی از مهم ترین فضاهای بخش هوایی هر فرودگاه، گیت های (محل توقف هواپیماها در اپرون) آن هستند، که برنامه ریزی توقف هواپیماها در آن بسیار حیاتی می باشد. این تحقیق سعی بر آن دارد که با پیشنهاد یک سیستم پشتیبان تصمیم گیری1 و طراحی، ارایه و اعتبارسنجی مدلی به عنوان نرم افزار تخصیص گیت این سیستم، گامی جهت بهینه سازی تخصیص گیت بردارد. اهداف تحقیق مشتمل بر کاهش هزینه های وارده بر اثر تخصیص گیت (که بر اساس فواصل تجهیزات شرکت های هندلینگ و اندازه ی هواپیماها تعیین می شوند) و میزان توقف و انتظار هواپیماها روی تاکسی وی قبل از تخصیص گیت و پس از نشست بوده است. جهت به دست آوردن نتیجه، با مطالعه موردی روی فرودگاه بین المللی مهرآباد، اعتبارسنجی از طریق مقایسه ی نتایج حاصل از تخصیص مدل با نتایج تخصیص دستی صورت گرفته و با ایجاد تغییرات در وزن توابع هدف مدل، میزان حساسیت مدل نسبت به این توابع ارزیابی شده است. از اهداف جزیی به دست آمده می توان به نبود تفاوت چشمگیر در میزان حساسیت مدل نرم افزار تخصیص گیت نسبت به دو تابع هدف آن اشاره نمود. این تحقیق علاوه بر اثبات تاثیرات قابل لمس حاصل از این سیستم پشتیبان تصمیم گیری و نرم افزار تخصیص گیت آن بر عملیات فرودگاه ها، به هدف کلی آغاز تحقیقات در مورد کنترل سیستماتیک فرودگاه ها در کشور رسیده است.