اثر نوع تسطیح کننده بر شاخص های تسطیح زمین، عملکرد دانه و کارآیی مصرف آب گندم درمنطقه خوزستان

در شرایط کنونی در اکثر نقاط کشور عمل تسطیح بیشتر با تکیه بر مهارت راننده انجام می گیرد و در نتیجه تسطیح دقیقی بدست نمی آید. بنابراین، استفاده از تکنولوژی مناسب جهت تسطیح بهتر زمین ضروری به نظر می رسد. در این پژوهش اثر دو نوع تسطیح کننده ی زمین شامل تسطیح کننده ی لیزری و تسطیح کننده ی مرسوم بر شاخص تسطیح زمین، ضریب یکنواختی زمین، حجم آب مصرفی، عملکرد دانه گندم و کارآیی مصرف آب مورد ارزیابی قرار گرفت. آزمایش در سال زراعی 88-1387 در مزرعه ای واقع در شمال شهرستان اهواز انجام گرفت. با توجه به ماهیت طرح نیاز به کرتهایی با سطح وسیع بود تا تاثیر تفاوت در میزان ناهمواری های زمین بر روی فاکتورهای مورد اندازه گیری مشخص شود. لذا، آزمایش در 14 کرت 1 هکتاری (7 تکرار برای هر تیمار) اجرا شد. با این حال، برای محاسبه حجم آب آبیاری، هر کرت به قطعات 100×20 متری تقسیم شد. نتایج نشان داد که بجز عملکرد دانه، سایر فاکتورهای اندازه گیری شده تحت تاثیر نوع تسطیح کننده قرار گرفتند. به طوری که تسطیح کننده ی لیزری در مقایسه با تسطیح کننده ی مرسوم باعث کاهش زمان آبیاری به میزان 35 درصد شد. کاهش زمان آبیاری نشان دهنده ی کاهش تلفات آبیاری می باشد. شاخص تسطیح و ضریب یکنواختی زمین بدست آمده در تسطیح لیزری نسبت به تسطیح کننده ی مرسوم به ترتیب به عدد صفر و یک نزدیکتربود که نشان دهنده ی برتری تسطیح کننده لیزری در تسطیح زمین در مقایسه با تسطیح کننده ی مرسوم است. در نهایت، با توجه به شاخص های فنی مورد ارزیابی، استفاده از تسطیح کننده ی لیزری جهت تسطیح زمین توصیه می شود.