اثر تمرینات ثباتی بر پیامدهای عینی در بیماران مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی؛ مروری نظام مند بر مطالعات گذشته، با تاکید بر کارآزمایی های بالینی تصادفی

کمردرد از مشکلات شایع و پرهزینه بهداشتی درمانی است. تغییر الگوی حرکتی و نحوه به کارگیری عضلات عمقی در ناحیه کمر که مسئول حفظ ثبات ستون فقرات ناحیه کمری هستند، در افراد مبتلا به کمردرد گزارش شده است. برنامه های تمرینی مختلفی با هدف بهبود ثبات ستون فقرات ناحیه کمر، در درمان این بیماران استفاده می شود. هدف از این مطالعه، مرور نظام مند اثر تمرینات ثباتی بر پیامدهای عینی، در بیماران مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی، در مطالعات بالینی تصادفی گذشته است.
جستوجوی مطالعات انجام شده در فاصله زمانی بین سال های 2012-2000 در منابع اطلاعاتی Google Scholar، PubMed، ScienceDirect، OVID، CINAHL and MEDLINE انجام شد. برای جست جو، از کلیدواژه هایی مانند کمردرد مزمن، تمرینات ثباتی، عضلات ستون فقرات، عضله ترنسورس ابدومینیس، عضله مولتی فیدوس، الکترومیوگرافی، اولتراسونوگرافی و مطالعه تجربی تصادفی استفاده شده است. پیامدهای عینی که در این مطالعه بررسی شده است، الگوی فعالیت عضلانی، اندازه عضلات، کنترل تعادل پوسچرال، استقامت عضلات و دامنه حرکتی ناحیه کمر بوده است.
درکل، از بین 158 مطالعه، 13 مقاله ای انتخاب شدند که معیارهای ورود را داشتند. تفاوت های بسیاری می ان مقالات، ازنظر متدولوژی، شاخص های اصلی ارزیابی شده، تعداد نمونه، روش اجرا، شاخص و... مشاهده شد. یافته ها نشان می دهد که تمرینات ثباتی، درمقایسه با سایر مداخلات درمانی، بر بهبود فعالیت خودکار خودکار عضلات عمقی و کنترل تعادل و استقامت عضلات تنه اثر معنی داری داشته است؛ درحالی که درزمینه تاثیر براندازه عضله، تفاوت معنی داری با سایر مداخلات درمانی نداشته است.
به نظر می رسد که تمرینات ثباتی اثر درخور توجهی در بهبود الگوی فعالیت عضلانی، تعادل پوسچرال، استقامت عضلانی و دامنه حرکتی افراد مبتلا به کمردرد داشته باشد. همچنین یکی از مداخلات موثر درزمینه درمان بیماران مبتلا به کمردرد محسوب می شود.