لب خوانی و ادراک گفتار دانش آموزان کم شنوای مدارس ویژه کم شنوایان شهر تهران

هدف پژوهش حاضر، بررسی توانایی لب خوانی و ادراک گفتار دانش آموزان کم شنوای مدارس ویژه کم شنوایان شهر تهران درسطوح مختلف گفتاری بود.
در این مطالعه توصیفی- تحلیلی 44 دانش آموز کم شنوا (12-9 ساله) از دو مدرسه ویژه کم شنوایان شهر تهران(یکی دخترانه ویکی پسرانه) با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ایچند مرحله ای انتخاب شدند.ابزار های پژوهش پرسش نامه محقق ساخته برای اطلاعات دموگرافیک نمونه ها، آزمون ادراک شنوایی APT، آزمون لب خوانی شماره 2 سارا (به دو صورت بدون صدا و باصدا)و آزمون تمایز گفتار SDS(به دو صورت بدون صدا و باصدا)بودند. برای تجزیه وتحلیل یافته ها ازآزمون های t مستقل و، وابسته استفاده شد.
لب خوانی و تمایز گفتار 3/97% دانش آموزان در وضعیت بسیارضعیفی قرار داشت و تنها 67% از آنان ادراک شنوایی مسلطی داشتند(p-value<0.001). بین امتیازات آزمودنی ها در دو حالت بدون صدا وباصدای آزمون سارا (واجها)تفاوت معنا داری وجود داشت (p-value<0.001)، اما بین امتیازات آزمودنی ها در حالت بدون صدا و باصدای آزمون SDS (واژه ها)تفاوت معنا داری وجود نداشت. هم چنین تفاوت معناداری بین دختران و پسران در هیچ کدام از آزمون های پژوهش مشاهده نشد.
لب خوانی و ادراک گفتار، اولین شاخص روش آموزش شفاهی است در دانش آموزان کم شنوای مدارس ویژه کم شنوایان شهر تهران وضعیت مناسبی نداشت. پژوهشهای بیشتر برای بررسی راه حلهای مناسب مورد نیاز است.