بررسی تاثیر حرکت درمانی با محدودیت اجباری به صورت مورد علاقه کودک بر کارکرد یک دستی و دو دستی کودکان فلج مغزی نیمه بدن
حرکت درمانی با محدودیت اجباری روشی است که تاثیرش بر روی افراد بزرگسال به اثبات رسیده است اما در زمینه کودکان هنوز نیاز به پژوهش های بیشتر احساس می شود. هدف این مطالعه بررسی تاثیر حرکت درمانی با محدودیت اجباری اصلاح شده بر کارکرد دودستی و یک دستی کودکان با فلج نیمه بدن بوده است.
این پژوهش با طرح مداخله ای، بر روی 28 شرکت کننده 5-10 سال که بنابر ملاک های ورود و کنارگذاری در دو گروه حرکت درمانی با محدودیت اجباری (میانگین سنی 90/1±94 ماه) و گروه کنترل (میانگین سنی51/17±85 ماه) قرار گرفتند انجام شد. مداخله در گروه حرکت درمانی با محدودیت اجباری بصورت 6 ساعت هر روزه در طی 10 روز متوالی در مراکز توانبخشی انجام شد در صورتی که گروه کنترل از درمان رایج کاردرمانی در کلینیک استفاده می کردند. ابزارهای بکار رفته در این پژوهش آزمون کفایت حرکتی بروینینکس – ازرتسکی، آزمون کارکرد دستی جبسون – تیلور، مقیاس بررسی استفاده کارکردی توسط مراقب بوده است.
به منظور مقایسه بین دو گروه از آزمون تی مستقل برای اختلاف نمرات استفاده شد و در متغیرهای چیره دستی (035/0P=)، هماهنگی دوطرفه (019/0P=)، هماهنگی اندام فوقانی (033/0P=)، فعالیت های دودستی (012/0P=)، فعالیت های یک دستی (021/0P=)، آزمون جبسون-تیلور (035/0P=)، ادراک والدین (فراوانی) (005/0P=)، ادراک والدین (کیفیت) (001/0P=) تفاوت معنی داری بین دو گروه دیده شد. این متغیرها در سطح معنی داری (05/0P=) در گروه CIMT تفاوت نشان دادند اما در گروه درمان رایج تفاوت کمی دیده شده بود که معنی دار نبوده است.
روش حرکت درمانی با محدودیت اجباری مورد علاقه کودک هم بر کارکرد یک دستی و با کمی تامل هم بر کارکرد دودستی کودکان با فلج نیمه بدن موثر بوده است و استفاده از این پروتکل در بهبود کارکرد دستی کودکان می تواند موثر باشد.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.