ارزیابی عوامل موثر بر ضعف و نارسایی قوانین حقوقی گردشگری در ایران با رویکرد تحلیل شبکه

امروزه گردشگری یکی از منابع مهم در آمد کشورها به شمار می رود. با وجود این به منظور پویایی این فعالیت، تدوین قوانین حمایتی برای روشن شدن وضعیت حقوقی گردشگران بین المللی و گردشگران داخلی ضروری است. هر چند که حقوق گردشگری در ایران تحت عنوان قوانین و مقررات سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری گرد آوری شده است اما با توجه به تحقیقات انجام شده، ضوابط مذکور دارای کاستی هایی است که نیاز به بازنگری و اصلاح دارند. این ضعف ها و نارسایی ها تحت تاثیر عوامل متعددی به وجود آمده است و مقاله ی حاضر در پی کشف این عوامل و تعیین میزان اثر بخشی آن هاست. به منظور تعیین روابط و وابستگی های بین این معیارها از روش دیماتل استفاده شده است. بعد از به دست آوردن روابط و وابستگی میان معیارها نوبت به وزن دهی آن ها می رسد. این ارزش گذاری به صورت مقایسه ی زوجی انجام گرفته است. برای این کار تعداد 57 پرسش نامه از سوی کارشناسان پاسخ داده شده و جمع آوری گردید. نتایج پرسشنامه از طریق مدل کپ لند مورد محاسبه قرار گرفت. در ادامه سوپر ماتریس های مربوط به فرآیند تحلیل شبکه ای محاسبه و در نهایت وزن معیارها و زیرمعیارهای مورد نظر به دست آمد. نتایج تحقیق نشان می دهد که از میان سه معیار اصلی پژوهش عوامل ساختاری مدیریتی، بیش ترین تاثیر را بر نارسایی قوانین گردشگری ایران دارند و بعد از آن عوامل اجرایی و محتوای قوانین اثر بخش ترین عوامل هستند. همچنین از میان زیر معیارهای مورد بررسی، تعدد مراکز تصمیم گیری و تداخل وظایف سازمان های مرتبط بیشترین نقش را در نارسایی قوانین گردشگری دارد.