تاثیر اضطراب قابل پیش بینی بر میزان نوسان بدن در افراد ورزشکار و غیر ورزشکار

هدف از انجام این تحقیق، تعیین تاثیر اضطراب در موقعیت قابل پیش‌بینی بر تعادل ایستا در افراد ورزشکار و غیر ورزشکار بود. روش‌شناسی: در این پژوهش 24 نفر ورزشکار (8 زن و 4 مرد) و غیر ورزشکار (8 زن و 4 مرد) به صورت داوطلبانه در دسترس شرکت کردند. جهت ارزیابی تعادل ایستای افراد از دستگاه صفحه نیرو استفاده شد. همچنین به منظور ایجاد اضطراب، صدایی با شدت 80 دسی بل (طبق استاندارد کمیته علمی اتحادیه اروپا) به صورت قابل پیش‌بینی (موقعیتی که افراد از پخش صدا اطلاع داشتند) در ثانیه سی‌ام پخش و اثر آن بر میزان تعادل افراد ورزشکار و غیر ورزشکار مطالعه شد. تعادل هر دو گروه قبل از ایجاد محرک صوتی، یکسان گزارش شد (میانگین توزیع نقاط مرکز فشار برابر 45/0بود). سطح اضطراب شرکت‌کنندگان در طول آزمون توسط دستگاه ثبت هدایت الکتریکی پوست اندازه گیری شد. ناحیه نوسان و توزیع مسیر جابجایی مرکز فشار که پارامترهای ارزیابی تعادل هستند نیز در محور x و y اندازه‌گیری شد. یافته‌ها: یافته‌های پژوهش تفاوت معناداری بین تغییرات نوسان بدن افراد ورزشکار و غیر ورزشکار در اثر اضطراب قابل پیش بینی نشان داد؛ هر چند میزان نوسان هر دو گروه افزایش پیدا کرده بود اما اضطراب پدید آمده موجب افزایش نوسانات بیشتری در افراد غیر ورزشکار شد.

بر پایه یافته های پژوهش، اضطراب بر میزان نوسانات بدن تاثیر گذار است. بر اساس یافته های این تحقیق با وجود عدم تفاوت بین میزان تعادل افراد ورزشکار و غیر ورزشکار قبل از ایجاد محرک، میزان کنترل تعادل در افراد ورزشکار در موقعیت قابل پیش بینی بیش از افراد غیر ورزشکار بود. افراد غیرورزشکار در مقابل این تغییر، ناحیه نوسان بزرگتری نشان دادند.