رابطه خود کارآمدی و عزت نفس با رشد اجتماعی دانش آموزان پسر ورزشکار رشته های گروهی و غیر ورزشکار

هدف از تحقیق حاضر بررسی رابطه خودکارآمدی و عزت نفس با رشد اجتماعی دانش‌آموزان پسر ورزشکار رشته‌های گروهی و غیر ورزشکار بود. روش تحقیق: بدین منظور، 220 پسر دانش‌آموز شامل 110 پسر ورزشکار از رشته‌های گروهی با سابقه 4 سال فعالیت و 110 پسر غیر ورزشکار، از مدارس دبیرستان مناطق 2، 8، 9 و 11 شهر تهران با دامنه سنی 5/1 ± 16 سال به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای تصادفی به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار تحقیق شامل پرسشنامه ویژگی‌های فردی، پرسشنامه خودکارآمدی شرر (پایایی 81/0 تا 85/0)، پرسشنامه عزت نفس کوپر اسمیت (پایایی 85/0) و پرسشنامه رشد اجتماعی وایتزمن (پایایی 99/0) بود. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از شاخص‌های آمار توصیفی نظیر میانگین و انحراف معیار و از آزمون‌های t مستقل، همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره به‌روش ورود استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که همبستگی عزت نفس با رشد اجتماعی 28/0=r و همبستگی خودکارآمدی با رشد اجتماعی 26/0=r در پسران ورزشکار در سطح 05/0P > معنی‌دار است. اما همبستگی عزت نفس و خودکارآمدی با رشد اجتماعی در دانش‌آموزان پسر غیر ورزشکار معنی‌دار نبود (05/0 P