شناسایی و مطالعه شاخص های جمعیتی علف های هرز مزارع یونجه شبستر

به منظور شناسایی علف های هرز مزارع یونجه شهرستان شبستر در استان آذربایجان شرقی از 56 مزرعه در سال های 1390-1389 نمونه برداری به عمل آمد. در مجموع در سطح مزارع یونجه شهرستان شبستر، 130 گونه علف هرز از 28 خانواده مختلف گیاهی شناسایی گردید. 86 درصد علف های هرز را دولپه ای ها و 14 درصد آن را تک لپه ای ها تشکیل می دهند. علف های هرز دم روباهی کشیده (Alopecurus myosuroides Hudson)، پیچک صحرائی (Convolvulus arvensis L.)، بارهنگ سرنیزه ای (Plantago lanceolata L.) و جاروعلفی بامی (Bromus tectorum L.) در بین 130 گونه به ترتیب با شاخص غالبیت 38/96، 69/94، 95/89 و 89 از علف های هرز غالب مزارع یونجه شهرستان شبستر می باشند. در بین مناطق مورد بررسی، قره آغاج و دیزج خلیل به ترتیب با 74 و 17 گونه علف هرز بیشترین و کمترین غنای گونه ای را داشتند. میانگین تراکم علف های هرز به ازای تک بوته در این دو منطقه به ترتیب برابر 58/12 و 43/30 بوته در مترمربع بود. تجزیه خوشه ایداده ها با توجه به شاخص شانون– وینر نشان داد که مناطق مختلف شهرستان شبستر در سه گروه مختلف طبقه بندی می شوند. قره آغاج و غلمانسرای با دارا بودن بالاترین میزان شاخص شانون– وینر در گروه اول، علی اکبرلو، تیل و ایوند در گروه دوم و دیزج خلیل و امند با کمترین میزان شاخص شانون– وینر در گروه سوم جای گرفتند. نتایج نشان داد که در منطقه ای با غنای گونه ای پایین ولی تراکم بالا به دلیل استفاده از برخی روش های مدیریتی خاص، برخی علف های هرز غالب می شوند. بدین منظور کشاورزان منطقه می بایستی در روش های مدیریتی علف های هرز تغییراتی ایجاد کنند.